I znów mnich ocenia to samo
ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie
cmentarnym, martwe jeden dzień, dwa dni, martwe trzy dni, spuchnięte,
blade, jątrzącą się materię tak oto: „To ciało również jest tej samej
natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".
W ten
sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując
ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele
czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego
zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku.
Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na
poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on
niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa
kontemplując ciało jako ciało.
I znów mnich ocenia to samo
ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie
cmentarnym, pożerane przez kruki, kanie, sępy, psy, szakale, i wiele
rodzajów robaków, tak oto: „To ciało również jest tej samej natury,
będzie takie samo, nie ominie je ten los".
W ten sposób trwa
kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w
sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego
powstania lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa
kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze
uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie
czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie,
nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując
ciało jako ciało.
I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby
patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet z
mięsem i krwią trzymający się razem dzięki ścięgnom, tak oto: „To ciało
również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten
los".
W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w
sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze
trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując
w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki
jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje
ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o
ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w
świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.
I
znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała
porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet bez mięsa, umazany krwią i
trzymający się razem dzięki ścięgnom tak oto: „To ciało również jest tej
samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".
W
ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa
kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w
ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki
jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i
zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez
niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa
on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa
kontemplując ciało jako ciało.
I znów mnich ocenia to samo
ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie
cmentarnym; szkielet bez mięsa i krwi trzymający się razem dzięki
ścięgnom tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie
samo, nie ominie je ten los".
W ten sposób trwa kontemplując
ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i
zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego
powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa
kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze
uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie
czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie,
nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując
ciało jako ciało.
I znów mnich ocenia to samo ciało jak
gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym;
kości bez ścięgien, porozrzucane w różnych kierunkach, tu kość ręki, tu
kość stopy, tu kość uda, tu kość biodrowa, tu kość piersiowa, tu kość
dłoni, tu kość ramienia, tu kość szyi, tu szczęka, tu zęby, tu czaszka
tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie
ominie je ten los".
W ten sposób trwa kontemplując ciało
jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie.
Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa
kontemplując w ciele czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele
czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało"
zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania
(o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w
świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.
I
znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała
porozrzucane na terenie cmentarnym; pobielałe kości koloru muszli tak
oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie
ominie je ten los".
W ten sposób trwa kontemplując ciało jako
ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub
jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa
kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele
czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało"
zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania
(o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w
świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.
I
znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała
porozrzucane na terenie cmentarnym; kości zebrane razem, starsze niż
rok. „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie
ominie je ten los".
W ten sposób trwa kontemplując ciało jako
ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub
jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa
kontemplując w ciele czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele
czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało"
zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania
(o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w
świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.
I
znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała
porozrzucane na terenie cmentarnym; zgniłe kości, pokruszone na pył. „To
ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je
ten los".
W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w
sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze
trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa kontemplując w
ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego
powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje
ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o
ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w
świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.
